می خواهم با قلم بر دلی که تو شکسته ای بنویسم:

 

اگر میدانستم تا ابد زندگانی عشقت می شوم، به خدا سو گند هرگز به

 

 چشمانت

 

نگاه نمی کردم اما حالا که در دلم عشقت اسیر شده .

 

مینویسم: عشق من به تو، گل سرخی بود که فقط

 

برای زنده ماندن به خار تمنا میکرد.

 

تو را به بی وفایی متهم نمیکنم، حتی گناهت را نمی شمارم

 

فقط گریانم که چرا ....

 

هنگام رفتن نگفتی که من هم مانند تو چشمانم را بر روی

 

 

تمام خاطراتمان ببندم.

 

که حالا دلتنگ شوم من وجودم را به تو و تو را به عشق خیالی باختم!!!